Pszczółki
-
GRUPA I
PRZEDSIĘWZIĘCIE
"W zdrowym ciele zdrowy duch"
Prowadząca: Aleksandra Pacud
Wstęp:
Wiek przedszkolny to bardzo ważny etap w kształtowaniu prozdrowotnego stylu życia. Budowanie „świadomości prozdrowotnej” to nie tylko przekazywanie wiedzy, ale przede wszystkim wyrabianie odpowiedzialności za własne zdrowie. Aktywny i świadomy udział dziecka w nabywaniu wiedzy i umiejętności wzrasta wraz z jego wiekiem. Edukację zdrowotną dzieci w wieku przedszkolnym należy rozumieć, jako zamierzony proces planowanych działań dydaktyczno- wychowawczych uwzględniających rozwój psychofizyczny i społeczny dziecka.
Założenia przedsięwzięcia uwzględniają fakt, iż już dzieci przedszkolne z każdej strony „bombardowane” są wszechobecną technologią multimedialną, na pozór zdrowo wyglądającymi produktami żywnościowymi, wszechobecnymi w reklamach nastawionych na najmłodszych odbiorców. Dodatkowo coraz większe natężenie ruchu na ulicach, tłocznych supermarketach, czy innych miejscach uczęszczanych przez dzieci niesie ze sobą szereg zagrożeń, które czyhają na najmłodszych członków naszej społeczności. Do tego dołącza ciągły pośpiech, brak czasu wspólnie spędzonego z dzieckiem, niekończące się rozmowy o życiu, które substytuowane są krótką wymianą prostych komunikatów i przyczyniają się do zwiększenia poziomu frustracji u dziecka, a co z kolei powoduje coraz częstsze problemy z wyrażaniem uczuć, objawiające się zachowaniami agresywnymi. Wspomniane zjawiska stały się powodem do opracowania przedsięwzięcia „W zdrowym ciele – zdrowy duch”. Aby zamierzone działania dydaktyczno – wychowawcze przyniosły oczekiwane efekty niezmiernie ważne jest współdziałanie wszystkich grup tworzących społeczność przedszkola (dzieci, rodzice, nauczyciele, personel obsługi). Zamierzona profilaktyka pomoże naszym dzieciom zdobyć ważne dla nich wiadomości i umiejętności, zachęcą ich do prowadzenia zdrowego trybu życia, zwiększą bezpieczeństwo, zniwelują zachowania agresywne
Cele główne:
Oddziaływania profilaktyczne będą uwzględniane w planach pracy wychowawczo –dydaktycznej na poszczególne tygodnie oraz utrwalane w ciągu całego roku szkolnego, ponieważ jednorazowe przeprowadzenie zajęć profilaktycznych dotyczących wybranego problemu jest tylko jego zasygnalizowaniem i na pewno wymaga dalszego utrwalania by na stałe weszło do repertuaru zachowań dziecka przez nas pożądanych.
Cele główne:
- zwiększenie aktywności ruchowej dzieci
- nabycie umiejętności dbania o swoje zdrowie,
Cele szczegółowe:
Dziecko:
- rozumie znaczenie aktywności ruchowej,
- rozumie znaczenie zdrowia dla rozwoju człowieka
- rozpoznaje zależności między prowadzeniem aktywnego, zdrowego trybu życia a zdrowiem całego organizmu,
- zna czynniki zagrażających zdrowiu,
- zna zdrowe produkty żywnościowe,
Do przedsięwzięcia włączona została metoda Weroniki Sherborne, która w swoim programie ćwiczeń ruchowych „Ruch Rozwijający” wyróżnia następujące grupy ćwiczeń wspomagających rozwój dziecka:
1) ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
2) ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
3) ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą,
4) ćwiczenia twórcze.
Metoda Ruchu Rozwijającego, wbrew swojej nazwie, nie jest metodą koncentrującą się na usprawnianiu ruchowym uczestników zajęć. Podstawowym jej celem jest rozwijanie sfery emocjonalno – społecznej oraz świadomości samego siebie i innych osób za pomocą ruchu. Większość ludzi nie zdaje sobie w pełni sprawy z faktu, iż świadomość własnej osoby i otaczającego świata nie jest czymś, z czym każdy się rodzi. Owa świadomość, kształtuje się dzięki zadatkom biologicznym, z którymi dziecko przychodzi na świat, dzięki pierwszym doznaniom zmysłowym, jakich doświadcza w łonie matki a przede wszystkim dzięki kontaktom ze środowiskiem społecznym oraz własnej aktywności. Dziecko odbierając bodźce dotykowe, kinestetyczne, termiczne, węchowe, dźwiękowe, a potem bodźce wzrokowe tworzy w swoim umyśle mapę własnego ciała. Dzięki temu na pewnym etapie rozwoju, najczęściej w wieku trzech lat, potrafi już uzmysłowić sobie własną odrębność fizyczną – dokonuje odkrycia własnego „ ja”. Na kształtowanie się świadomości własnej osoby – własnego „ ja” ma wpływ sposób zachowania się otaczających dziecko osób, narastające w nim poczucie sprawstwa w odniesieniu do własnych działań oraz utożsamienie się dziecka ze swoim imieniem. Metoda Ruchu Rozwijającego może odgrywać istotną rolę w opisanym procesie rozwojowym, ponieważ podczas prowadzonych zajęć, dzięki kontaktom z partnerem oraz z całą grupą dziecko doświadcza wielu silnych doznań dotykowo – kinestetycznych oraz przeżyć psychologicznych.
Korzyści płynące ze stosowania metody W. Sherborne:
- Daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem.
- Wyzwala swobodę zachowań i naturalność.
- Daje okazję do rozładowania energii.
- Jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń.
- Daje radość.
- Wyzwala zaangażowanie.
- Daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb.
- Daje pewność siebie.
- Daje możliwość poczucia się w innej roli niż na co dzień.
- Zbliża do siebie uczestników zajęć.
- Daje radość z działania w grupie.
- Przyjemność dawania innym radości.
